บทที่ 5 ตอนที่ 5

“ครับ… ผมขอตรวจข้างในของคุณ”

หมอหยางหยัดร่างขึ้นจากเก้าอี้ เดินนำมาที่ขาหยั่ง ตั้งอยู่หลังโต๊ะทำงาน มีผ้าม่านสีครีมกั้นไว้

ระรินน์เดินมาหลังม่าน อึดใจสั้นๆ ต่อมาหล่อนก็ขึ้นมานอนใจเต้นอยู่บนขาหยั่ง

หมอหยางขยับเข้ามาตรงหว่างขา เอามือดึงม่านสีขาวเลื่อนมาปิดกั้นเอาไว้ระหว่างใบหน้าของหล่อนกับเรือนกายช่วงล่าง เพื่อไม่ให้เขินอายตอนที่เขาจำเป็นต้องลงมือตรวจอย่างละเอียดทุกซอกทุกมุม

“ผมขออนุญาตนะครับ”

บอกพลางเอามือเลิกชายกระโปรงลายลูกไม้สีขาวขึ้นมากองไว้เหนือเอวของหญิงสาว สอดมือใหญ่เข้าใต้สะโพกหนั่นแน่นนุ่มมือ เพื่อจะรูดกางเกงในตัวจิ๋วออกไปจากปลายเท้า

“อุ๊ย… ”

ระรินน์เผลอครางออกมา

ในทันทีที่มือของหมอหยางสัมผัสกับกลีบก้นนุ่มแน่น ถึงกับแอ่นสะโพกขึ้นมาด้วยความลืมตัว ทำให้หนอกเนินสาวแอ่นอ้าเป็นพูขึ้นมาเต็มง่ามขาของหล่อน

“โอ้ว… ”

ดวงตาของหมอหยางเบิกโพลง เผลออุทานกับความงดงามที่ซุกซ่อนเอาไว้

แม้จะเคยได้เห็นอวัยวะเพศของผู้หญิงมานักต่อนัก หากความเป็นหญิงของระรินน์ก็สะดุดตา กลีบสาวสีชมพูอูมแน่น น่ามองกว่าที่เคยเจอ

“ผมขออนุญาตนะครับ”

เขาคว้าถุงมือยางสีขาวมาสวมที่มือทั้งสองข้าง เอื้อมมือลงมาสัมผัสร่องสวาท แอ่นอ้าเป็นยวงขึ้นมาเหมือนพูทุเรียน

ระรินน์หลับตา หมอหยางค่อยๆ กดฝ่ามือสองข้างทาบพูสวาท รวบเส้นขนดกดำราบลงไปหลบอยู่สองข้างของซอกขา ทาบฝ่ามือเคล้นคลึงกลีบสาวไปมาจนมีเสียงครางหลุดออกมาจากริมฝีปากของระรินน์

“อ๊า… อูย… ”

หญิงสาวพริ้มตา รู้สึกสยิวมาก นอกจากสามีของหล่อนหมอหยางก็คือผู้ชายแปลกหน้าคนแรกที่ได้แตะต้องสิ่งสงวนของระรินน์

“ของคุณสวยมาก… ”

หมอหยางนึกแปลกใจว่าสามีของระรินน์จะต้องเป็นผู้ชายโง่เง่าดักดานขนาดไหนจึงไม่ยอมแตะต้องของสวยงามขนาดนี้

“ข้างนอกสมบูรณ์ดี… ผมขออนุญาตตรวจข้างในนะครับ”

คราวนี้หมอหยางถอดถุงมือออก คว้าหลอดเจลหล่อลื่นมาทาที่นิ้วกลาง หงายฝ่ามือแล้วสอดเข้ามาในกลีบสาวของระรินน์

“ฮึ่ก… ”

ระรินน์สะดุ้งคราง

กลีบสาวของหล่อนขมิบดุ้นนิ้วตามสัญชาตญาณ เมื่อมีสิ่งแปลกปลอมรุกรานเข้ามาในร่างกาย

“โอ้ว… ขมิบแน่นดีจัง… แน่นมาก… ”

หมอหยางไม่แปลกใจนัก กับแรงขมิบรัดของกลีบสาวและความรู้สึกฝืดคับลำนิ้ว

ที่เขารู้ว่าโพรงสวาทของระรินน์ยังฟิตแน่นราวกับสาวพรหมจรรย์ ก็เพราะว่าหล่อนเพิ่งบอกเอง… ว่าอวัยวะเพศของสามีนั้นมีขนาดเท่ากล้วยไข่เท่านั้นเอง

ความที่หล่อนเจอกับท่อนเอ็นที่ไม่ใหญ่ไม่ยาว และยังนานๆ ครั้งสามีจะจัดให้สักครั้งตามที่บอก ทำให้โพรงสาวเว้นห่างจากการสัมผัสเสียดสี กลีบหอยจึงยังเป็นสีชมพู สวยงาม คงความฟิตแน่นไม่ดำคล้ำ

“อ๊า… ”

ระรินน์เริ่มเสียว เม้มปากแน่น ใบหน้าบิดเบ้อยู่หลังม่านที่กั้นช่วงอกเอาไว้ สะโพกของหล่อนแอ่นขึ้นมาอย่างน่าอาย ในทันทีที่หมอหยางเริ่มขยับนิ้วเป็นจังหวะ แต่ละเปลาะปมของนิ้วปูดโปนไปด้วยข้อเอ็นที่เคลื่อนเข้ามาในความฝืดคับ แรงเสียดครูดจากการชักเข้าชักออก ทำเอาหญิงสาวไม่อาจข่มกลั้นความรู้สึกเอาไว้ได้

“อ๊า… อูยยยย… ”

ระรินน์หายใจกระท่อนกระแท่น หมอหยางกระตุกยิ้มได้ใจ เริ่มขยับนิ้วสไลด์เข้าออกในซอกเสียวเป็นจังหวะ

ซ่วบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

จากหนึ่งนิ้วเพิ่มเป็นสอง… สาม… ทว่าขณะกำลังจะใส่นิ้วที่สี่ น้ำเสียวของหญิงสาวก็สาดพุ่งออกมาเสียก่อน

“ว้ายยย… งือออ… ”

ระรินน์ร้องครางด้วยความอับอาย ที่ไม่สามารถข่มกลั้นความเสียวเอาไว้ได้ น้ำหอยจึงไหลออกมาอาบชุ่มดุ้นนิ้วของหมอหยาง เยิ้มลงมาถึงฝ่ามือ

“ดีครับ… ไม่ต้องอาย ปล่อยให้หลั่งออกมาครับ การหลั่งน้ำหล่อลื่นของคุณถือว่าเป็นปกติดี”

หมอหยางชักนิ้วออกมาจากกลีบสาวที่เบ่งบวมไปด้วยความซ่านเสียว แอบยกนิ้วขึ้นสูดดมคราบคาวของความสาว กลิ่นคล้ายเนื้อปลาแซลม่อนสดๆ ทำเอาหมอหยางอดใจไม่ไหว ตวัดลิ้นเลียริมฝีปากของตัวเองด้วยความอยากเบิร์น

“ดูจากภายนอกของคุณสมบูรณ์และสวยมาก… แรงขมิบและการหลั่งน้ำหล่อลื่นถือว่าอยู่ในขั้นดีเยี่ยม แต่ผมขอทดสอบอาการตอบสนองของคุณอีกอย่าง ว่ายังตอบสนองต่อแรงกระตุ้นเร้าเป็นปกติดีหรือไม่”

ทันทีที่พูดจบ

ระรินน์ก็มีอันต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อรู้สึกได้ว่ามีบางสิ่งอุ่นๆ กำลังบดคลึงลงมาสัมผัสร่องกลีบของความเป็นสาว

“อ๊ะ… อูยยยยย… ”

ระรินน์เสียวซ่านจนไม่อาจสะกดกลั้นเสียงร้องครางเอาไว้ได้ ใบหน้าของหล่อนบิดเบ้ รู้ว่ามันจะเป็นสิ่งอื่นใดไปไม่ได้ ถ้าไม่ใช่ปลายลิ้นสากของหมอหยาง กำลังลากเลียเสยขึ้นเป็นจังหวะยาวๆ ขึ้นมาตามรูปทรงของกลีบสาว แอ่นอ้าขึ้นมาเหมือนกลีบส้มโอสีชมพูสองกลีบประกบกันแน่นอยู่กลางหว่างขา

แจ่ะๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

เสียงของหมอหยางกำลังก้มหน้าก้มตาสำรวจลึกเข้ามาในซอกสาวของหล่อน ไชชอนชำแรกกลีบสาว