บทที่ 106

“สองอาทิตย์? สองอาทิตย์เต็มๆ เลยนะ? เขาคิดว่าตัวเองเป็นใคร? หายตัวไปตั้งสองอาทิตย์โดยไม่บอกไม่กล่าวอะไรเลยเนี่ยนะ?”

“ใจเย็นๆ ก่อนสิเอ็มม่า” ซาบริน่าพูด “ฉันไม่คิดว่าเธอโทรมาเพื่อจะโวยวายเรื่องวิลนะ”

“ฉันขอโทษ ฉันแค่มันแบบ...”

“เป็นห่วงล่ะสิ?” ซาบริน่ายิ้มมุมปาก

“ไม่! แล้วก็หยุดเลยนะ! ฉันรู้หรอกน่าว่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ