บทที่ 125

ยังไม่ทันที่ใครจะได้ทำอะไร เกรซก็เหนี่ยวไกปืน

“ไม่!” วิลล์ตะโกนแล้ววิ่งเข้าไปหาเธอ แต่เธอก็สิ้นใจก่อนที่ร่างจะตกถึงพื้น วิลล์ทรุดเข่าลง ตัวแข็งทื่อ เสียงปืนยังก้องอยู่ในหูของเขา กลบเสียงอื่นๆ จนหมดสิ้น เจ้าหน้าที่หลายนายวิ่งผ่านเขาไป ตะโกนสั่งการกันเซ็งแซ่ กลิ่นคาวเลือด ดินปืน และเนื้อไหม้คละคลุ้งปะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ