บทที่ 23

วันต่อมาเอ็มม่าใช้เวลาทั้งวันย้ายข้าวของจากห้องเก่าของเธอไปยังห้องของพ่อ ตอนนี้เธอจะนอนในนั้นเผื่อว่าพ่อต้องการเธอตอนกลางคืน ห้องนั้นใหญ่พอสำหรับเตียงเดี่ยวเก่าของเธอ แต่เจนก็คงยอมให้เธอย้ายมันเข้าไปได้

“นี่มันห้องของฉันแล้วนะ!” หล่อนกรีดร้อง “ฉันไม่ยอมให้ไอ้คนไร้ประโยชน์นั่นมาอยู่ในห้องนี้ด้วยหรอก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ