บทที่ 4

ชายแปลกหน้ามองเธอแล้วเลิกคิ้ว เอ็มม่าเดาว่าเขาคงคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงขายบริการ และนั่นก็เป็นส่วนหนึ่งในแผนของเธอ บางทีผู้ชายรวยคนนี้อาจจะให้เงินที่เธอต้องการได้

อย่างน้อยเขาก็หล่อนะ เธอนึกในใจ ถ้าเธอจะต้องถูกขาย อย่างน้อยมันก็ควรเป็นไปตามเงื่อนไขของเธอเอง

“โอเค ผมพอจะมองออกแล้วล่ะว่าเรื่องนี้จะไปทางไหน ตกลง” หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

เอ็มม่าดื่มด่ำกับความอบอุ่นภายในรถ แต่ก็รู้สึกอึดอัดใจกับความเละเทะที่เธอกำลังทำอยู่ น้ำฝนสกปรกคงจะทำให้เบาะหนังมันวาวเป็นคราบ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ทันสังเกต

พวกเขาขับรถไปจอดที่หน้าโรงแรมห้าดาวสุดหรู ล็อบบี้ดูหรูหราโอ่อ่า รองเท้าเปียกๆ ของเธอส่งเสียงดังแฉะๆ บนพื้นหินอ่อนขัดมัน เพดานกระจกสะท้อนภาพของเธอเองจนรู้สึกเหมือนถูกจู่โจม เอ็มม่าตระหนักได้ว่าความสงสัยของเธอถูกต้อง เขาคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงขายบริการ และมันก็ต้องมีความคาดหวังตามมาด้วย

เธอเดินตามเขาไปที่แผนกต้อนรับ พนักงานท่าทางดีคนหนึ่งที่เคาน์เตอร์ทักทายเขาด้วยความกระตือรือร้นอย่างคุ้นเคย

“สวัสดีค่ะ คุณสจ๊วต แม่บ้านเข้าไปทำความสะอาดห้องพักของคุณแล้วนะคะ ผ้าปูที่นอนทั้งหมดเปลี่ยนเป็นของใหม่ให้แล้วค่ะ” เธอพูดอย่างกระตือรือร้น เอ็มม่าเห็นป้ายชื่อของพนักงานเขียนว่า จีน่า แหม จีน่าดูจะใส่ใจกับความพึงพอใจของแขกของเธอเป็นอย่างมาก เอ็มม่าแอบกลอกตาให้กับท่าทีประจบประแจงของจีน่าที่มีต่อเขา แต่แล้วเธอก็ไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะไปตัดสินใครได้

“ขอบคุณครับ จีน่า” เขาตอบ “แล้วก็เรียกผมว่าวิลล์ก็ได้นะ” เขาขยิบตาให้ ช่างเป็นเสือผู้หญิงจริงๆ

“ค่ะ ท่าน เอ่อ หมายถึง วิลล์” จีน่าพูดเสียงออดอ้อน เอ็มม่าก้มหน้าขณะที่วิลล์พาเธอเดินไปยังลิฟต์

หัวใจของเธอเต้นระรัวขึ้นมาถึงคอหอย ฉันกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย?

ปัญหาทั้งหมดของเธอจะคลี่คลายถ้าแผนนี้สำเร็จ แต่มันก็อาจจะนำมาซึ่งปัญหาชุดใหม่ทั้งหมด เธอเต็มใจจะเสี่ยงมากแค่ไหน? การตัดสินใจได้ทำลงไปแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เธอต้องทำคือทำให้มันสำเร็จลุล่วง

เขาพาเธอไปยังห้องสวีทที่สวยงาม เธอไม่เคยเห็นพื้นที่ไหนที่หรูหราโอ่อ่าเท่านี้มาก่อน ทั้งห้องตกแต่งด้วยสีขาวนุ่มนวลและสีครีมตัดด้วยสีทอง เธอกระชับกระเป๋าไว้แนบอกเพื่อพยายามซ่อนเร้นว่าตัวเองดูโทรมแค่ไหน เขาเห็นท่าทางของเธอแล้วก็หัวเราะ

“ไม่มีใครเอาของกระจุกกระจิกของเธอไปหรอก” เขาเดินลึกเข้าไปในห้อง แล้วนั่งลงบนโซฟาหรูตัวหนึ่ง เอ็มม่าจ้องมองเขา เขาหล่อเหลามากจริงๆ และเป็นตัวเลือกที่ดีกว่าพวกตาแก่โรคจิตที่ทำข้อตกลงซื้อขายคนเป็นไหนๆ เธอยืนอยู่ที่ประตู มองดูเขาคลายเนคไทและถอดเสื้อสูทออก

นี่มันไม่ต่างอะไรกับการที่ผู้ชายหิ้วผู้หญิงขายบริการไปค้างคืนด้วยเลย เธอจะเสนอตัวให้ผู้ชายคนนี้จ่ายเงินเพื่อแลกกับเซ็กส์ นี่คือความจนตรอกอย่างที่สุด แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่น เงินจะช่วยแก้ปัญหาของเธอได้ เธอรู้ดีว่ามันจะเป็นอย่างนั้น

“เข้ามาสิ อย่ามัวแต่ยืนอยู่ตรงนั้น”

เอ็มม่าเดินลากเท้าเข้ามาในประตู และรู้สึกหดตัวด้วยความอึดอัดเมื่อน้ำจากตัวเธอหยดลงบนพรมราคาแพง เขาครางเบาๆ แล้วโยนผ้าขนหนูแห้งผืนหนึ่งให้เธอ

“ไปอาบน้ำแล้วเช็ดตัวให้แห้งซะ” วิลล์ชี้ไปทางห้องน้ำ

เอ็มม่าคว้าผ้าขนหนูไว้แล้วดื่มด่ำกับความนุ่ม อุ่น และแห้งของมัน เธอเดินลากเท้าเข้าไปในห้องน้ำในตัวแล้วก็ถึงกับตะลึง หินอ่อนและทองคำอีกแล้ว อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ตั้งเด่นอยู่กลางห้อง มีลูกบิดและปุ่มหมุนมากมาย เทียนหอมหลายสิบเล่ม ขวดผลิตภัณฑ์หรูหรา และผ้าขนหนูนุ่มฟูกับเสื้อคลุมอาบน้ำวางกระจัดกระจายอยู่รอบๆ อย่างตั้งใจให้ดูเหมือนไม่เป็นระเบียบ

บางทีแค่คืนเดียว เธอก็อาจจะเป็นผู้หญิงที่ใช้ชีวิตแบบนี้ได้ แต่ขณะที่เธอมองไปยังห้องที่ทำให้รู้สึกประหม่า เธอก็รู้สึกว่าตัวเองตัวเล็กลงเรื่อยๆ

“ผมไม่ได้ยินเสียงน้ำไหลในนั้นเลยนะ” เขาตะโกนมาจากอีกฟากของประตูห้องน้ำ เขาเปิดประตูเข้ามาแล้วก็ประหลาดใจที่เห็นเธอยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น “เธอทำอะไรอยู่?”

“ฉัน… ฉันเปิดอ่างไม่เป็นค่ะ” เอ็มม่าพูดเสียงแหลมเบา วิลล์กลอกตา แล้วเดินตรงเข้ามาหาเธอ เขายืนใกล้เธอมากจนเธอต้องเงยหน้าขึ้นสุดเพื่อมองสบตาเขา

งั้นก็แสดงว่า ไม่มีลูกค้ารายอื่นของคุณคนไหนที่ให้ที่พักหรูหราขนาดนี้เลยสินะ เขาเดินเข้ามาประชิดตัวเธอ เธอจำต้องเดินถอยหลังจนกระทั่งไปถึงอ่างอาบน้ำ เขาโน้มตัวเหนือร่างเธอแล้วเปิดน้ำ แววตาของเขามีประกายอันตรายและรอยยิ้มของเขาก็แฝงไว้ด้วยปัญหา “อาบน้ำให้สนุกนะ”

เขาทิ้งเธอไว้ตรงนั้นแล้วรอ เขา ส่ายหน้า ผู้ชายบางคนอาจจะชอบท่าทางใสซื่อแบบนั้น แต่ไม่ใช่เขา เขาอยากให้เธอเลิกเสแสร้งเสียที ยังไงเสียเขาก็เป็นคนจ่ายเงินสำหรับเรื่องนี้อยู่แล้ว

เอ็มม่าเพลิดเพลินกับการอาบน้ำ เธอชำระล้างเรื่องราวของวันที่ผ่านมาให้หมดไป ขณะที่สางผมไม่ให้พันกัน เธอก็พยายามสางความคิดที่ยุ่งเหยิงของตัวเองเช่นกัน ไม่มีทางหวนกลับจากเรื่องนี้ได้อีกแล้ว เธอต้องทำใจยอมรับให้ได้ว่าตัวเองไม่ได้ดีไปกว่าเจนหรือแอนนา หรือแม้แต่วิเวียน เธอกำลังจะใช้ผู้ชายคนนี้เพื่อเงิน มีความรู้สึกรังเกียจตัวเองผุดขึ้นมาซึ่งเธอต้องสลัดมันทิ้งไป นี่แหละคือสิ่งที่ต้องทำ เสื้อผ้าเปียกชื้นของเธอถูกทิ้งไว้บนพื้น และเธอสวมเสื้อคลุมอาบน้ำนุ่มฟู

กระจกสะท้อนภาพคนที่แตกต่างจากคนที่เดินเข้ามาในตอนแรก ก่อนหน้านี้ เด็กสาวผู้ซึ่งจิตวิญญาณจมดิ่งจากพายุโหมกระหน่ำของวันจ้องมองกลับมายังเธอ แต่บัดนี้ คือสตรีผู้กุมชะตาชีวิตของตนเอง

“เลิกหลอกตัวเองเสียที” เอ็มม่าพูดกับกระจก “เธอกำลังจะนอนกับคนแปลกหน้าเพื่อเงิน ฉันต้องหาวิธีโน้มน้าวให้เขาให้เงินฉันห้าหมื่นดอลลาร์ให้ได้ แกพาตัวเองมาเจอกับอะไรกันนี่” เธอถามตัวเอง

เธอรู้ว่าเขาคิดว่าเธอเป็นคนอย่างไร เธอรู้ว่าเขาต้องการอะไรจากเธอ และเธอรู้ว่าเธอต้องการอะไรจากเขา หวังว่าคืนนี้พวกเขาต่างก็จะจากไปอย่างพึงพอใจ

เมื่อเอ็มม่าออกมาจากห้องน้ำ ชายคนนั้นนั่งอยู่ที่ขอบเตียง เขาถอดเสื้อออกแล้ว และเอ็มม่าก็ได้เห็นเขาเต็มตา ว้าว... เขาหล่อจริงๆ

“เข้ามาใกล้ๆ สิ” เขาพูดกับเธอ เธอเดินโซซัดโซเซไปหาเขา ร่างกายสั่นเทาด้วยความจริงของสถานการณ์ที่เผชิญอยู่ เลือดสูบฉีดขึ้นใบหน้า และเธอรู้สึกได้ถึงความร้อนที่แผ่ออกมาจากผิว

เขายิ้มเยาะเย้ยเธอ แล้วคว้ามือดึงเธอเข้าหาตัว เขาพลิกตัวพวกเขาทั้งคู่จนเธอนอนหงายอยู่บนเตียง ไม่มีเวลาพอให้ประมวลผลสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะเขาคร่อมอยู่เหนือร่างเธอแล้ว

ลมหายใจของเอ็มม่าหอบกระเส่าขณะที่เธอเตรียมตัวเตรียมใจ ถึงเวลาแล้วสินะ ดวงตาของเธอไล่มองไปทั่วร่างของเขา ชายแปลกหน้าผู้เร่าร้อนหัวเราะ

“จะแกล้งทำเป็นใสซื่อไปถึงไหนกัน ผู้ชายบางคนอาจจะชอบ แต่ฉันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เห็นชัดๆ ว่าเธอชอบสิ่งที่เห็นนี่” เขาหายใจรดขณะที่ใบหน้าเคลื่อนเข้ามาใกล้เธอ เอ็มม่ารู้สึกเหมือนจะเป็นลม

“ฉัน...” เธอพยายามจะพูด

“ฉันจะไม่จูบเธอ” เขาพูดต่อ “ยังไงนี่มันก็เป็นแค่ข้อตกลงทางธุรกิจ” เขาขบเม้มที่ใบหูของเธอเบาๆ และเอ็มม่าคิดว่าตัวเองแทบจะระเบิดออกมาตรงนั้น อาจจะเป็นเพราะว่าเธอเพิ่งผ่านวันที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตมา หรือเพราะเธอพาตัวเองมาอยู่ในสถานการณ์ที่บ้าบอแบบนี้ แต่เธอก็อดคิดไม่ได้ว่าทั้งหมดนี้มันช่างเซ็กซี่เหลือเกิน

“ค่ะ” เอ็มม่าเสียงสั่น “แค่ข้อตกลงทางธุรกิจ”

ฉันไม่แคร์เขา เขาไม่แคร์ฉัน เธอพึมพำกับตัวเองซ้ำๆ เอ็มม่าห่อตัว เป็นนิสัยที่เธอทำเมื่อประหม่า

เธอมองไปยังคู่ของเธอ และเห็นประกายอันตรายในดวงตาของเขาเลือนหายไป และทันใดนั้น ก็มีใครอีกคนปรากฏขึ้นที่นั่น เขาดูตกใจอย่างแท้จริง ราวกับเห็นผี

“เกรซ” เขากระซิบ

เอ็มม่ารู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อครู่ เขายังเย็นชาและไร้หัวใจอยู่เลย แต่ตอนนี้เขากลับอ่อนหวานและอ่อนโยน เขาเป็นอะไรหรือเปล่า ริมฝีปากของเขาประกบลงบนริมฝีปากของเธอ มอบจูบอันเร่าร้อนดูดดื่ม

ทุกส่วนในร่างกายของเธอตอบสนองต่อจูบนั้น แต่ก่อนที่เธอจะปล่อยให้ตัวเองเคลิบเคลิ้มจนหลงลืมทุกสิ่ง เธอก็นึกถึงคำพูดของเขาได้ ฉันจะไม่จูบเธอ เขาเคยพูดไว้ เธอผละออกจากเขา เขามองเธอด้วยความปรารถนา

ไม่ว่าเกรซจะเป็นใครก็ตาม เธอก็ได้เข้ามาแทนที่เอ็มม่าในความคิดของเขาเสียแล้ว