บทที่ 45

เอ็มม่าอารมณ์เสียมากขึ้น น้ำตาคลอเบ้าแต่เธอก็ไม่ยอมร้องไห้ เธอจะไม่ยอมให้คนพวกนี้สมใจแน่ เธอพยายามอย่างที่สุดที่จะกลั้นไว้และสูดหายใจเข้าลึกๆ สองสามครั้ง ขณะที่เธอกำลังจะอ้าปากพูด เกรซก็ก้าวออกมาข้างหน้า

​ “ลูซี่ หยุดนะ นั่นมันไม่น่ารักเลยสักนิด” เธอตำหนิ “ได้โปรดยกโทษให้เพื่อนฉันด้วยนะคะ เธอไม่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ