บทที่ 55

ลำแสงอาทิตย์สาดเข้าตาปลุกให้เอ็มม่าสะดุ้งตื่น เธอแค่ตั้งใจจะพักสายตาสักครู่ แต่ตอนนี้พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว

“เวรแล้ว!” เธอสบถพลางรีบควานหามือถือ พอดูเวลาก็ใจหายวาบ เธอสายมากแล้วจริงๆ โทรศัพท์เริ่มดังขึ้น เธอกดรับสาย

“นี่เธอ” ซาบริน่าเอ่ยเสียงดุ

“รู้แล้วน่า รู้แล้ว!” เอ็มม่าตอบขณะวิ่งวุ่นอยู่ในห้องราว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ