บทที่ 95

แสงแดดสาดส่องเข้าตาของวิล ทำให้หัวของเขารู้สึกเหมือนมีค้อนทุบ ปากของเขาแห้งผากและสากคอ แขนขาหนักอึ้งเหมือนตะกั่ว ผ่านไปครู่หนึ่งเขาก็รู้ตัวว่าตัวเองเปลือยเปล่าและมีใครบางคนอยู่บนเตียงกับเขา

“อะไรวะเนี่ย…?” เขาพึมพำ เขาจำไม่ได้เลยว่าเข้ามานอนกับใคร เขาไม่ควรจะเข้ามานอนกับใครทั้งนั้น เขาดึงผ้าห่มออก ...