บทที่ 11 บทที่ 11 อกผมไม่อุ่นแต่แก้ขัดได้

ปากร้อนก้มลงปิดปากบาง ไม่สนใจกับอาการขัดขืนของคนใต้ร่างเลยสักนิด มือหนารวบมือบางไปไว้บนศีรษะ     ด้วยมือเพียงข้างเดียว มือข้างที่ว่างล็อกช่วงเอวเธอเอาไว้    พราวระวีดิ้นรนต่อสู้เอาเป็นเอาตาย เธอจะไม่ยอมให้เขาทำร้ายเธออีกแล้ว เธอพลาดเองที่ไม่ดูให้ดี เลยทำให้กล้าตะวันเข้ามารังแกเอาได้

“หยุดดิ้นนะพรา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ