บทที่ 27 บทที่ 27 หลานย่า

พราวระวีสะอื้นไห้จนตัวโยน ปิดมือถือแล้วโยนไปไว้ที่เบาะหลัง เมื่อกัณภัทรยังโทร. เข้ามาอย่างต่อเนื่อง เวลาที่เธอต้องการเขากลับไม่เห็นหัว ยังจะมีหน้าโทร. หาเธออีกหรือ      ฟุบหน้าลงกับพวงมาลัยรถ เสียใจที่ถูกหักหลัง นาทีนี้เธอแน่ใจแล้วว่าความเสียใจที่เกิดขึ้นมันมาจากอะไร เธอไม่ได้เสียใจที่  จับได้ว่ากัณ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ