บทที่ 32 32 กลัวคุณหนาวตาย

ก๊อก ๆ ๆ

เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้น ทำให้ว่าที่คุณแม่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

“ยังไม่กลับอีกเหรอ” พูดแล้วหันไปมองนาฬิกาที่ฝาผนัง กล้าตะวันจะหน้าด้านเกินไปแล้ว เขาฟังที่เธอพูดไม่เข้าใจ     หรือจงใจไม่ฟังกันแน่ ถึงได้ยังหน้าด้านอยู่อีก

“พราวครับ ผมทำกับข้าวเสร็จแล้ว ออกมาทานสักหน่อยนะครับ” กล้าตะวันร้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ