บทที่ 102

ฉันค่อยๆ เคลื่อนตัวไปข้างหน้า เท้าของฉันจมลงไปในพรมหนานุ่ม

ทุกห้องข้างหน้ามีเสียงคนคุยกันเล็ดลอดออกมา ฉันจึงต้องคอยเงี่ยหูฟังที่หน้าประตูแต่ละบาน

ห้องแรกเป็นเสียงผู้หญิงที่ฉันไม่คุ้นเคย ฉันจึงเดินต่อไปยังห้องที่สอง

ฉันทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงห้องสุดท้าย ในที่สุดฉันก็ได้ยินเสียงของเรเน่

น้ำ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ