บทที่ 119

พอฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้า แบรนดอนก็นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว กำลังกินอาหารเช้าที่ซาวันนาห์ทำไว้ให้

เขาเงยหน้าขึ้นมองฉันแล้วพูดว่า “ฝีมือทำอาหารของซาวันนาห์สู้ของฮอลลี่ไม่ได้เลยนะ ไว้เราหาเวลาแวะกลับไปที่ซันเครสต์ซิตี้กันดีไหม เราจะได้พาลูกๆ กับฮอลลี่กลับมาด้วย”

เมื่อกี้เขาพูดว่า ‘เรา’ งั้นเหรอ

ฉันต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ