บทที่ 13

ฉันหันขวับไปด้วยความตกใจ ก็ได้เห็นเชอร์ลีย์นอนอยู่บนโซฟา กำลังละเมอพึมพำเป็นครั้งคราว

ตอนนั้นเองฉันถึงได้รู้ว่าเธอกำลังละเมอ

ช่วงนี้ฉันหวาดระแวงเรื่องของแบรนดอนมากเสียจนแค่ได้ยินชื่อเขาก็ทำให้ฉันมีปฏิกิริยาตอบสนองโดยอัตโนมัติไปแล้ว

แต่พอตั้งสติได้แล้วนึกถึงสิ่งที่เชอร์ลีย์ละเมอออกมา ฉันก็อดแค่นหั...