บทที่ 144

เคลลี่กำลังกล่อมเด็กสามคนให้นอนกลางวัน

ฉันแอบย่องเข้าไปในห้องเพื่อดูเบร็ตต์ แต่เขาก็ตื่นทันทีแล้วยื่นแขนออกมาหาฉัน “หม่ามี้ กอดหน่อย”

หัวใจฉันละลายในทันที ฉันเดินเข้าไปอุ้มเบร็ตต์ขึ้นมา “สองสามวันที่ผ่านมาอยู่กับคุณยายสนุกไหมลูก”

เบร็ตต์ที่ยังงัวเงียอยู่ใช้กำปั้นเล็กๆ ขยี้ตา แต่ก็ยังยิ้มออกมาได้ ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ