บทที่ 153

ฉันดึงสติกลับมาจากภวังค์ ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกอาย

หลังจากพลิกตัวไปมาอยู่พักใหญ่ ในที่สุดฉันก็เผลอหลับไป

พอฉันตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น รอยซ์ก็ตื่นแล้ว เขานั่งอยู่บนโซฟา

เขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วเอ่ยปากถาม “กินอาหารเช้าไหม”

ฉันส่ายหน้า สายตาจับจ้องไปที่ที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะกาแฟซึ่งเต็มไปด้วยก้...