บทที่ 176

คาเรนโกรธจนตัวสั่น แทบจะยกนิ้วขึ้นมาชี้หน้าฉันไม่ไหว “แก... แกออกไปจากที่นี่นะ!”

คำพูดของเธอไม่ชัดเพราะสมองได้รับความเสียหาย ทั้งยังมีน้ำลายไหลยืดออกจากมุมปาก

การที่ได้มองเธอพยายามด่าทอฉันด้วยใบหน้าแบบนั้นมันแทบจะดูตลกด้วยซ้ำ ไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด

เมื่อรู้ตัวว่าสภาพของตัวเองดูไม่น่ามอง เธอก็เริ่...