บทที่ 177

ฉันมองหน้าเขาแล้วรู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมา

“อีกสักสองสามวันค่อยคุยกัน”

“ขอดูท่าทีของคุณก่อนแล้วกัน”

สองประโยคนี้ฉันแค่พูดปัดๆ ไปเพื่อให้แบรนดอนตายใจ เขาจะได้ไม่มาคอยจับตาดูฉันจนทำอะไรไม่สะดวก

ก็จริงอย่างที่คิด ดวงตาของแบรนดอนเป็นประกายขึ้นมาทันที คงคิดว่าฉันใจอ่อนอีกครั้ง เขารีบพยักหน้า

“ได้เลย ที่รัก ผม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ