บทที่ 212

ในตอนนั้นเอง ก็มีเสียงเคาะประตู ซาวันน่าห์นั่นเอง

เธอเดินเข้ามาแล้วพูดว่า “แคโรไลน์ อาเรียร้องไห้ไม่หยุดเลย อยากให้เธอไปอุ้มหน่อย เธอพอจะ...”

เธอทำหน้าลำบากใจเล็กน้อย

ฉันส่ายหน้า “ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปเอง”

ซาวันน่าห์พาฉันไปที่ห้องรับรองข้างห้องตรวจ

ที่นั่นมีอาเรียนั่งร้องไห้อยู่บนเก้าอี้ ร่างเล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ