บทที่ 233

ตอนนั้นเองที่ฉันเพิ่งจะมารู้สึกตัว “แย่แล้ว เราสายไปแล้วหรือเปล่า เราต้องไปเดี๋ยวนี้เลยนะ”

“คุณน่าจะปลุกฉันหน่อยสิ ทำไมฉันถึงหลับไปนานขนาดนี้นะ”

รอยซ์ถอนหายใจ ลุกขึ้น แล้ววางมือบนไหล่ฉันเบาๆ เพื่อปลอบใจ

“เฮ้ ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอกนะ เธอก็แค่เหนื่อยมากเท่านั้นเอง”

“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพอกินอะไรเสร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ