บทที่ 237

พอรอยซ์พูดขึ้นมา ฉันก็นึกขึ้นได้ทันทีว่าครอบครัวของฉันคงกำลังรอข่าวอย่างใจจดใจจ่อ พวกเขาก็น่าจะรู้สึกทุกข์ใจไม่ต่างจากฉันเลย

ฉันรีบโทรกลับบ้านเพื่อบอกพวกเขาว่าฉันเจอลูกแล้ว

เคลลี่ดีใจมากจนฉันได้ยินเสียงสั่นเครือของเธอผ่านโทรศัพท์ “แค่หาเขาเจอก็พอแล้ว รีบพาเขากลับมาเร็วๆ นะ”

“ได้เลย พรุ่งนี้เราจะก...