บทที่ 247

ฉันเดินเข้ามาในห้องพักอย่างอ่อนล้า ถอดรองเท้าออกแล้วทิ้งตัวลงบนโซฟาหนัง

โซฟาหนังมันไม่ระบายอากาศ เลยไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ แต่ฉันก็เหนื่อยเกินกว่าจะใส่ใจ

ร่างกายและจิตใจของฉันอ่อนล้าไปหมด

ฉันใช้หลังมือปิดตาเพื่อบังแสง หวังว่าจะได้งีบสักหน่อย

ทันใดนั้น ฉันก็ได้ยินเสียงประตูเปิดและเสียงฝีเท้าที่ใกล้เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ