บทที่ 296

ฉันอดหัวเราะไม่ได้พลางตบไหล่เขาเบาๆ อย่างหยอกล้อ “โธ่ ลายมือนั่นมันของคุณชัดๆ ฉันจะจำไม่ได้ได้ยังไงว่าเป็นของคุณ”

สายตาของรอยซ์จับจ้องมาที่ฉัน และฉันก็รู้ได้เลยว่ามีอะไรบางอย่าง

“เกิดอะไรขึ้น”

ฉันคิดว่าอาจจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

ริมฝีปากของรอยซ์ขยับเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาก็ไม่ได้พูดออก...