บทที่ 297

ในที่สุดก็เป็นโซล่าที่เสนอให้พวกเราออกไปทานอาหารเย็นกัน กว่าฉันกับรอยซ์จะยอมออกจากห้องอย่างเสียไม่ได้ แค่ได้นั่งคุยกันเฉยๆ ก็รู้สึกมีค่าสำหรับฉันมากเหลือเกินแล้ว

ฉันตระหนักได้ว่าตัวเองยังคงมีความรู้สึกให้รอยซ์อยู่ ความรู้สึกนี้มันรุนแรงยิ่งกว่าที่ฉันเคยรู้สึกตอนแต่งงานกับแบรนดอนเสียอีก

เช้าวันต่อม...