บทที่ 35

พอได้ยินเรื่องนี้จากปากของแบรนดอนเอง มันก็ยิ่งน่าสมเพชเข้าไปใหญ่

ฉันแค่นเสียงในใจ เขากล้าดีจริงๆ ที่พูดออกมา

แต่ฉันก็ยังแกล้งทำเป็นไม่รู้อะไร “ฉันควรจะหาเวลาคุยกับเธอดูสักหน่อย เอโลร่าคนนี้ลาออกไปโดยไม่บอกไม่กล่าว เสียดายแรงที่ฉันอุตส่าห์ฝึกสอนเธอมา”

แววตาของแบรนดอนเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “บางทีเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ