บทที่ 408

เคลลี่กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่และปาดน้ำตาออก

“จู่ๆ คุณร้องไห้ทำไมคะ ไหนคุณบอกว่าทุกอย่างราบรื่นดีไม่ใช่เหรอ”

ฉันหยิบทิชชูจากด้านข้างแล้วยื่นให้เคลลี่

เคลลี่โบกมือ “เธอไม่เข้าใจหรอก... สองสามวันนี้ฉันเป็นคนพาเบร็ตต์ไปโรงเรียน ฉันเลยรับรู้ถึงอารมณ์ที่ขึ้นๆ ลงๆ ของเขาได้ดีกว่าใคร ฉันรู้สึกผิดสุดๆ อยู่แล้วก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ