บทที่ 440

เคลลี่มองฉันตาค้าง ดวงตาของเธอเบิกกว้างไม่กะพริบ

เธอคว้ามือฉันไปจับไว้ น้ำตานองหน้า “อาการของเบรตต์ดีขึ้นแล้ว แต่แม่ก็ปวดใจแทนเขาเหลือเกิน...”

“คุณแม่ทำหนูตกใจหมดเลย! หนูนึกว่าเกิดเรื่องร้ายแรงอะไรขึ้นเสียอีก!” ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วรีบโผเข้ากอดคุณแม่เพื่อปลอบใจท่าน

“นี่เป็นส่วนหนึ่งของขั้นตอ...