บทที่ 445

ระหว่างทางกลับบ้าน รอยซ์ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

รอยซ์เป็นคนที่รับรู้ความรู้สึกของฉันได้ดีอย่างน่าเหลือเชื่อมาตลอด เขาจึงรู้ดีว่าฉันต้องการอะไร

รถแล่นมาจอดที่ทางเข้าอพาร์ตเมนต์คอมเพล็กซ์ของฉัน มันดึกมากแล้ว

ฉันจ้องมองท้องฟ้ามืดครึ้มด้านนอกแล้วพลันรู้สึกเคว้งคว้างขึ้นมาจึงเอ่ยถาม “รอยซ์คะ เรื่องทั้ง...