บทที่ 484

ฉันรู้สึกอ่อนแอเปราะบางเหลือเกิน เลยทรุดลงไปในอ้อมแขนของเคลลี่แล้วปล่อยโฮออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

จนกระทั่งฉันอยู่คนเดียวในห้องที่ว่างเปล่า ฉันถึงได้เช็ดน้ำตาแล้วหยิบรายงานที่ได้รับจากโรงพยาบาลเมื่อสักพักใหญ่ออกมาดู

ตอนนั้นคุณหมอบอกฉันว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงเป็นพิเศษ แต่ความผันผวนทางอารมณ์ของฉันในช่ว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ