บทที่ 490

ฉันหลับลึกมากจนไม่รู้ตัวเลยว่ารอยซ์ออกไปตอนไหน

เช้าวันต่อมา ฉันตื่นขึ้นมาก็เจอกระดาษโน้ตที่เขาทิ้งไว้ข้างตัว

ฉันอดหัวเราะไม่ได้ตอนที่หยิบมันขึ้นมา

สมัยนี้ใครเขายังใช้โน้ตสื่อสารกันอีกล่ะ

บนกระดาษเป็นลายมือที่สวยเป็นระเบียบของรอยซ์

"ผมออกไปซื้ออาหารเช้ามาให้ คุณนอนต่ออีกหน่อยก็ได้นะ วันนี้เราต้อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ