บทที่ 533

ใบหน้าของอีวอนน์ฉายแววอึดอัดใจเล็กน้อย เธอมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ จนฉันเดาไม่ออกว่าเธอจะเก็บเรื่องนี้ไปคิดแค้นหรือเปล่า

บอกตามตรง ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองโดนลูกหลงไปด้วย

แต่ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก แค่หวังว่าเธอจะไม่ทำอะไรไร้เหตุผลออกมา

“ขอโทษค่ะ คุณคาสติลโล” อีวอนน์พูดพลางก้มหน้าลง “ฉันคิดว่าเรียกแบบนั้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ