บทที่ 54

ฉันได้แต่ยิ้มและมองแบรนดอนเงียบๆ

"ตอนนั้นฉันคิดจริงๆ นะว่าเขาจะเอ่ยชื่อเธอซะอีก ก็นะ พวกเธอสองคนหน้าตาเหมือนกันขนาดนั้น"

แบรนดอนเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก "เหมือนกันที่ไหนล่ะ รีบกินข้าวได้แล้ว เธอคิดมากไปตลอดเลย"

พูดจบเขาก็ดึงฉันไปที่โต๊ะอาหาร

ในไม่ช้าก็นัดกับทนายความที่เคธี่ช่วยจัดการให้ฉันใกล้เข้ามาแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ