บทที่ 62

เชอร์ลีย์เป็นแม่บ้านของเรามาหลายปีแล้ว หล่อนต้องรู้แน่นอนว่าแก้วน้ำของฉันคือใบไหน

หล่อนอยากจะฆ่าฉัน!

ฉันจ้องหล่อนเขม็ง รอดูว่าหล่อนจะพูดว่าอะไร

เชอร์ลีย์เอาแต่โบกไม้โบกมือ พยายามอธิบายว่าทำไมหล่อนถึงมาอยู่ที่นี่

“ฉันสาบานได้เลยค่ะ ฉันแค่มาหาของเฉยๆ คุณแบรนดอน จอร์แดน คุณนายแคโรไลน์ จอร์แดน ได้โป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ