บทที่ 82

สายลมพัดโชยเบาๆ สั่นไหวต้นไม้ที่อยู่ใกล้เคียง ราวกับว่าเจอรัลด์กำลังเอ่ยคำทักทาย

ฉันพูดทั้งน้ำตา “พ่อคะ หนูน่าจะฟังพ่อตั้งแต่ตอนนั้น หนูดูแบรนดอนผิดไปจริงๆ เขาเป็นคนที่เลวร้ายมากค่ะ”

“เขาวางยาหนูแล้วก็พยายามจะฮุบบริษัท โชคดีที่หนูรู้ทัน ไม่อย่างนั้นวันนี้หนูคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้เพื่อเยี่ยมพ่อหรอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ