บทที่ 67 คนรู้จักเก่า

พอออกจากประตูบ้านตระกูลกิตติเจริญ อาทิตย์ก็เงียบลง

เขากอดลลิตาไว้แน่น ซบหน้าลงที่ซอกคอของเธอโดยไม่พูดอะไรสักคำ

ลลิตาไม่ได้พูดอะไร แต่กลับค่อยๆ ตบหลังของเจ้าตัวเล็กเบาๆ เพื่อปลอบโยนเขาให้ได้มากที่สุด

ผ่านไปสักพักใหญ่ เมื่อรู้สึกถึงความเปียกชื้นที่ซอกคอ ลลิตาก็แนบศีรษะของเจ้าตัวเล็กเข้ามาใกล้ แล้วพูดเ...