บทที่ 90 ผู้ชายปากว่าตาขยิบ

ค่ำคืนที่ดวงจันทร์ส่องสว่างแต่ดวงดาวกลับเบาบาง

แสงไฟริมทางสว่างไสวไปทั่ว ทำให้ค่ำคืนที่มืดมิดสว่างราวกับกลางวัน

วิชญ์ที่ซ่อนตัวอยู่ในรถอยู่นาน ในที่สุดก็หัวเราะออกมาเบาๆ “หึๆ ที่แท้ในบรรดาเลือดเนื้อเชื้อไขของฉันก็ยังมีคนฉลาดอยู่คนหนึ่งนี่เอง”

เมื่อนึกถึงคำพูดเหล่านั้นของจันทร์ เขาก็พลันรู้สึกคาดหวัง...