บทที่ 96 การเจรจาช่วยชีวิต

บนระเบียง

ลลิตาใช้มือเรียวบางถือแก้วไวน์ทรงสูง เมื่อออกแรงเพียงเล็กน้อย ของเหลวสีแดงในแก้วก็ไหวระริก

เธอมองจ้องไวน์แดงในแก้วด้วยสีหน้าเฉยเมยและห่างเหิน

วัชรพลทอดสายตาไปเบื้องหน้า เงาไม้ที่อยู่ไกลออกไปไหวเอน แสงและเงาตกกระทบเป็นลายพร้อย

ทั้งสองคนเงียบลงอย่างไม่ทราบสาเหตุ ดื่มด่ำกับความเงียบสงบในชั่วข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ