บทที่ 2 ออกไป

ถนนเบื้องหน้าเต็มไปด้วยอุปสรรค แต่ฟิลิปกลับไม่มีทีท่าว่าจะชะลอความเร็วลงเลย

หัวใจของโซเฟียเต้นรัวด้วยความกลัว ‘อีตานี่คิดจะพาพวกเราไปตายหรือไง’

อีไลขมวดคิ้วมุ่นและก้มหน้าลง

"คุณผู้หญิงรีอา มิตเชลล์ครับ คุณฟิลิป มิตเชลล์ เขา..."

รีอายกมือขึ้นห้ามเขาไว้ แล้วก้าวลงจากรถด้วยใบหน้าเรียบเฉย ดวงตาของเธอเย็นชาและเฉียบคม

เธอยืนขวางทางรถที่กำลังพุ่งเข้ามาอย่างไม่หวั่นเกรง สีหน้าเคร่งขรึม

เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มจนหูแทบดับ บรรดาคนรับใช้รอบข้างมองหน้ากันอย่างกังวลแต่ก็ไม่กล้าขยับ

"ฟิลิป! หยุดรถนะ!"

ด้วยความตึงเครียดที่พุ่งสูงขึ้น โซเฟียตะโกนลั่น พลางพยายามสะบัดข้อมือให้หลุดแล้วเอื้อมไปคว้าพวงมาลัย

เธอใช้แรงทั้งหมดที่มีหักเลี้ยวจนรถหยุดนิ่งพร้อมกับเสียงเบรกที่ดังลั่น

เสียงยางรถยนต์เสียดสีกับพื้นถนนดังสนั่น ทุกคนรีบวิ่งเข้ามาดูด้วยความแตกตื่น

ควันหนาทึบลอยคลุ้งออกมาจากใต้ท้องรถ โซเฟียไอโขลกไม่หยุด แต่อย่างน้อยเธอก็ยังมีชีวิตรอด

"โซเฟีย ฉันสั่งให้เธอหยุดรถเหรอ"

มือใหญ่ของฟิลิปบีบเข้าที่ลำคอระหงของโซเฟีย แรงบีบที่ทำให้หายใจไม่ออกนั้นราวกับอสรพิษร้าย

เมื่อสบกับสายตาเย็นชาของเขา หัวใจของโซเฟียก็สั่นสะท้าน

เมื่อกี้นี้เขาตั้งใจจะฆ่าคนจริง ๆ เหรอ

ฟิลิปมีชื่อเสียงฉาวโฉ่ในแวดวงสังคมชั้นสูง ทั้งเล่นสนุกกับพวกดารา ทำร้ายร่างกายนักธุรกิจใหญ่ หรือแม้กระทั่งทำร้ายสมาชิกรัฐสภา

แต่ตระกูลมิตเชลล์ร่ำรวยและทรงอิทธิพลมากเสียจนไม่มีใครกล้าต่อกรด้วย พฤติกรรมของฟิลิปจึงยิ่งวิปริตผิดเพี้ยนมากขึ้นเรื่อย ๆ

ตระกูลมิตเชลล์ถึงกับออกใบรับรองอาการป่วยทางจิตมาเพื่ออธิบายพฤติกรรมของฟิลิปต่อสาธารณชน

"ปล่อยนะ ปล่อย..."

โซเฟียเค้นเสียงพูดออกมาอย่างยากลำบาก สองมือพยายามแกะนิ้วของเขาออกจากคออย่างสุดชีวิต

เมื่อเห็นแววตาดุดันของเขา โซเฟียก็อยากจะหนีไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

ประตูรถถูกกระชากเปิดออก อีไลยืนลังเลอยู่ข้างรถ ไม่กล้าเข้ามาห้าม

"แกจะทำแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน"

น้ำเสียงเข้มงวดและทรงอำนาจดังขึ้น โซเฟียซึ่งกำลังจะหมดสติมองเห็นเจ้าของเสียงได้เพียงลาง ๆ

เธอรู้สึกว่าชีวิตของเธอกำลังจะหลุดลอยไป

"ถ้าแกบีบคอหล่อนจนตาย ฉันก็จะหาคนใหม่มาให้แกอีก... หามาเรื่อย ๆ จนกว่าแกจะมีหลานให้ตระกูลมิตเชลล์ได้"

เมื่อได้ยินคำพูดนั้น แรงบีบของฟิลิปก็คลายลง โซเฟียทรุดตัวลง หอบหายใจอย่างหนัก หลุดพ้นจากเงื้อมมือของเขา

‘หมอนี่มันบ้าไปแล้ว!’

เมื่อกี้เธอเกือบตายไปแล้วนะ!

โซเฟียเหลือบมองออกไปนอกหน้าต่างรถ เห็นหญิงชราผมสีเงินคนหนึ่งยืนอยู่ไม่ไกล

สีหน้าของเธอดูเคร่งขรึม สายตาจับจ้องไปที่ฟิลิป

นี่คงจะเป็นคุณย่าของฟิลิป รีอา มิตเชลล์

ฟิลิปยิ้มมุมปากอย่างขี้เล่น คิ้วขมวดเล็กน้อย

"อะไรกัน แค่ผู้หญิงคนไหนท้องขึ้นมาก็หมายความว่าเป็นลูกของผมงั้นเหรอ? แบบนี้ผู้หญิงข้างนอกนั่นก็เกี่ยวข้องกับผมหมดเลยสิ"

สายตาของเขามองลึกเข้าไปในตัวโซเฟีย ราวกับจะมองทะลุร่างบอบบางของเธอ

"จะจริงหรือไม่จริง เดี๋ยวแกก็รู้เอง หน้าที่ของแกคือทำให้เด็กคนนี้ได้เป็นสมาชิกของตระกูลมิตเชลล์อย่างถูกต้องตามกฎหมาย"

เมื่อเห็นฟิลิปเงียบไป รีอาก็หันหลังกลับพร้อมทิ้งท้ายไว้ว่า

"งานแต่งงานจะจัดขึ้นในอีกสามวันตามกำหนด ถ้าแกทำเด็กคนนี้หลุดมือไปล่ะก็..."

เธอพูดไม่จบ แต่สีหน้าของฟิลิปก็แสดงความไม่พอใจอย่างชัดเจน

ดูเหมือนว่าระหว่างพวกเขามีเรื่องบาดหมางที่ยังไม่คลี่คลาย โซเฟียจึงพยายามทำตัวให้ลีบเล็กที่สุดเท่าที่จะทำได้

ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกถึงสายตาที่ร้อนแรงและจ้องสำรวจมาที่เธอ ทำให้เธอรู้สึกร้อนรนเหมือนนั่งอยู่บนหนาม

‘เจ้าบ้านี่กำลังจะทำอะไรอีก’

ประตูรถถูกเตะสองครั้งก่อนจะถูกกระชากเปิดออก น้ำเสียงดูแคลนดังเข้ามาในหูของโซเฟีย

"ลงไป"

เป็นคำสั่งสั้น ๆ ห้วน ๆ