บทที่ 18 18

“ดอมมินิค...อย่าซีคะ...เลิกทรมานฉันเสยทีเถอะค่ะ”

รสิกาโอดครวญทว่าเสียงนั้นกลับเบาราวกระซิบ หญิงสาวพยายามบังคับตัวเองให้เข้มแข็งเมื่อเขาเลื่อนริมฝีปากออก เธอจะต้องไม่อยู่ภายใต้การครอบงำของกำหนัดและตัณหา

ดอมมินิคก็แค่ต้องการบีบคั้นคำตอบจากเธอ เขาต้องการแค่ความจริงซึ่งมันคือการบุกรุกและจาบจ้วง ทว่าเส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ