บทที่ 5 เมีย

“ให้สิครับ แถมผมยังมีข้อเสนอดีๆให้ลูกหนี้อย่างมันด้วย” ติณห์ยิ้มให้กับข้อเสนอ

“ผมให้มันเอาลูกสาวมาเป็นเมียผม เป็นนางบำเรอ แทนดอกเบี้ยทั้งหมด จนกว่ามันจะหาเงินต้นมาคืนให้ ถ้ามันยังมีความเป็นคน มันไม่ทำตามข้อตกลงแน่ๆ แต่ถ้ามันยอมทำ ก็คิดได้เลย ว่ามันคือคนหนึ่งที่จ้างมือปืนมายิงพ่อ”

“มันเกี่ยวอะไรกัน” กิตต์ขจรไม่เข้าใจ

“ขนาดลูกมัน มันยังไม่รัก ยังรักตัวเองมากกว่า คนแบบนี้ มันฆ่าคนได้น่นอน พ่อคอยรอฟังคำตอบจากมันแล้วกัน ”

“ลูกแค่จะเอาคำตอบ ไม่ได้จะทำจริงๆใช่ไหม” ผู้เป็นพ่อตะโกนไล่หลังลูกชายที่ลุกเดินออกไปยังหน้าประตู

ติณห์ไม่ตอบคำถามของกิตต์ขจร แต่เขามีคำตอบในใจอยู่แล้ว เมื่อมันคือข้อเสนอ นั่นก็หมายความว่าเขาต้องตอบสนอง เขาอยากแก็แค้นแทนบิดา แต่ก็ไม่ได้อยากฆ่าใคร การทำร้ายหัวใจของคนเป็นพ่ออย่างทัตเทพ มันคงสะใจ เพราะเป็นการฆ่าให้ตายทั้งเป็น

ผู้เป็นพ่อไม่มีความสุขเลย ตั้งแต่ลูกชายคนเดียวของเขา เปลี่ยนไปเป็นคนละคน จากที่เคยเป็นคนสุขุม ใจเย็น มีเมตตาให้กับทุกสิ่ง แต่ตอนนี้ เขากลับกลายเป็นคนเลือดร้อน ใจดำ ตั้งแต่เกิดเหตุร้ายขึ้นกับผู้เป็นพ่อ

ก่อนหน้านี้กิตต์ขจรเคยอยากวางมือเรื่องบ่อน อยากให้ลูกชายของเขามารับช่วงต่อ แต่ติณห์ไม่ยอม โดยให้เหตุผลว่า มันเป็นธุรกิจสีดำผิดกฎหมาย เขาไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยว

กิตต์ขจรเองเลยตั้งใจ จะค่อยๆวางมือ เปลี่ยนจากบ่อนให้เป็นธุรกิจถูกฏหมาย เขาเลยค่อยๆพยายามเรียกเงินคืนจากลูกหนี้ เพื่อเตรียมปิดบ่อน แต่เขาก็มาถูกยิงเสียก่อน ทุกอย่างก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ลุกชายของเขาลงดูแลบ่อนเต็มตัวพร้อมด้วยนิสัยที่เปลี่ยนไป

พยายบาลพิเศษถูกเรียกมา เพื่อขอยานอนหลับ คืนนี้คนนอนป่วย คงนอนไม่หลับแน่ๆ เพราะกังวลกับสิ่งที่ลูกชายบกำลังทำ

“การกินยานอนหลับไม่ได้ช่วยคุณได้ตลอดนะคะ การปล่อยวางในสิ่งที่เราไม่สามารถทำอะไรได้ มันคือสิ่งที่ดีกว่าค่ะ ” พยาบาลเดาได้ว่าคนไข้เรียกหายานอนหลับแบบนี้ เพราะกำลังเครียดเรื่องลูกชาย

“จากที่เคยคิด ว่าการมีบ้านหลังใหญ่ มีเงินใช้ไม่ขาดมือ มันคือความสุข แต่พอมาเป็นแบบนี้ กลับต้องการแค่มีลูกมีหลาน อยู่ข้าง มีรอยยิ้มให้เราได้สุขใจ ” คนป่วยเหงา

“บอกคุณติณห์สิคะ ว่าคุณอยากเป็นคุณปู่แล้ว บางทีถ้าคุณติณห์มีครอบครัว เรื่องทุกอย่างอาจจะดีขึ้นนะคะ”

ถึงแม้จะเป็นแค่พยายาบาลที่ถุกจ้างมา แต่ก็รับรู้ทุกปัญหาที่เกิดขึ้น เพราะนอกจากพยาบาลสองคนที่ผลัดเปลี่ยนกันมาดูแล และแม่บ้าน กิตต์ขจรก็ไม่ค่อยได้เจอใครนอกจากนี้ เขาจึงมักระบายความทุกข์ในใจให้ทั้งสามคนฟัง

“จะให้บอกอยากมีหลาน ทุกวันนี้ ยังไม่เคยเห็นเจ้าลูกชายตัวดี พูดถึงผู้หญิงสักคนเลย” คนเป็นพ่อมองไม่เห็นความหวัง

“ไม่แน่นะคะ คุณติณห์ อาจจะแค่ไม่เคยพูดถึงให้ฟัง” นางพยาบาลพูดให้คนป่วยรู้สึกดีขึ้น

“คุณพยาบาลได้ยินที่เรื่องเมื่อกี้แล้วใช่ไหม” คนไข้เข้าเรื่องเพราะอยากระบาย