บทที่ 128

แสงแดดสาดส่องผ่านหน้าต่างทรงสูงของโถงทางเดินหลักดุจสายธารสีทอง กระจายเงาสะท้อนไปทั่วผนังหินสีซีด และดึงประกายเรืองรองอย่างนุ่มนวลออกจากพรมทอผนังซึ่งปักเป็นรูปเหล่ากษัตริย์โบราณแห่งนอร์เดน ข้าไม่เคยสังเกตมองบุคคลเหล่านั้นมาก่อนเลย และข้าจินตนาการว่าคนสุดท้ายในแถวคงจะเป็นพระบิดาของดาเรียส

ข้ายังคงรู้ส...