บทที่ 6 ตอนที่6.เรียกร้องสิทธิ์
อนิรุจถูกวีนัสลากออกมานอกร้าน ชายหนุ่มแสดงความไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน ที่วีนัสไม่ให้เกียรติเขา อยากให้พามาทานอาหารเขาก็ทิ้งงานพามา แล้วจะมาโวยวายอะไรอีก
"นางตวงมันท้อง!" วีนัสใส่ทันทีเมื่อยู่กันตามลำพัง
"ผมก็เพิ่งรู้พร้อมคุณนี่แหละ"
"เพิ่งรู้พร้อมฉัน แต่คุณทำมันท้อง! ไหนคุณบอกว่าไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับมันนานแล้ว แล้วมันท้องได้ยังไง!"
"อย่าหาเรื่องน่า ผมเหนื่อย!"
"วีก็เหนื่อย! เหนื่อยใจกับผู้ชายอย่างคุณ!"
"หมายความว่ายังไง"
"วีเป็นเมียคุณนะคะ แต่ทุกครั้งที่เรามีอะไรกันคุณจะป้องกัน ทำเหมือนวีเป็นผู้หญิงหากิน ทำไมคุณไม่ป้องกันกับมันคะ!"
"เรื่องมันนานมาแล้ว จะหาเรื่องทำไมเนี่ย!" อนิรุจเบื่อหน่ายกับการกระทำของวีนัสเต็มทน
"นานแล้วเหรอคะ นางตวงเพิ่งท้องได้สามเดือนแสดงว่าคุณเพิ่งนอนกับมันก่อนที่คุณจะหย่านี่เอง"
"แล้วมันใช่เรื่องที่ต้องเอามาทะลาะกันไหม ผมก็หย่ามาอยู่กับคุณแล้วนี่ไง จะเอาอะไรอีก!" อนิรุจเริ่มหมดความอดทนกับความงี่เง่าของคนตรงหน้า
"แต่คุณทำเหมือนฉันเป็นผู้หญิงหากิน คุณป้องกันทุกครั้งที่มีอะไรกัน ทำเหมือนกลัวติดโรคจากฉัน" วีนัสโวยวายหนักขึ้น เมื่ออนิรุจขึ้นเสียงใส่
"แล้วแต่คุณจะคิดแล้วกัน ผมเหนื่อยที่ต้องมานั่งอธิบาย พอกันที"
"นางตวงมันท้อง ต่อไปนี้มันคงเอาลูกมาอ้างต่าง ๆ นานา"
"ตวงรักไม่ทำอย่างนั้นหรอก ถ้าเธอจะทำเธอจะหย่ากับผมทำไม!" พูดแล้วก็เจ็บร้าวที่กลางอก เขากลายเป็นคนที่เธอไม่เอา ตวงรักคนที่วิ่งตามเขามาทั้งชีวิต เปลี่ยนไปได้ถึงเพียงนี้เลยหรือ เรื่องลูกเขาเป็นพ่อแท้ ๆ กลับต้องรู้จากปากคนอื่น เธอคงเกลียดเขาแล้วจริง ๆ
"จะรู้ได้ยังไงคะ ผู้หญิงคนนั้นเจ้าเล่ห์จะตาย
คงปล่อยให้ท้องเพื่อเอาลูกมาเรียกร้องค่าเลี้ยงดูจากคุณ" ยิ่งพูดวีนัสก็ยิ่งติดลบในสายตาของเขา นี่นะหรือผู้หญิงที่เขาคิดว่ารักและเข้าใจเขามากที่สุด กลับระแวงและหึงหวงจนไร้สติ
"ไม่ต้องกลัวว่าตวงรักจะทำอย่างนั้นหรอก หน้าผมเธอยังไม่มองเลย"
"เสียดายเหรอคะ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าคุณคิดอะไรอยู่ สายตาที่คุณมองมัน ดูก็รู้ว่าอยากกลับไปคืนดีกับมัน"
"ไร้สาระ ถ้าไม่กินข้าวผมกลับนะ มีงานต้องทำ"
"จะไปไหนคะ! ฉันยังพูดไม่จบ คุณไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!"
"ถ้าจะพูดเรื่องไร้สาระ เชิญฟังไปคนเดียวเถอะ ผมจะกลับ" พุดจบอนิรุจก็เดินจากไป วีนัสกระทืบเท้าพร้อมกับร้องเรียกให้เขากลับมา โดยไม่สนใจสายตาของคนที่ผ่านไปมาเลยสักนิด
"กลับมานะรุจ ฉันไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้น!"
อนิรุจกลับมาที่ทำงานในหัวมีแต่เรื่องของตวงรักเต็มไปหมด พร้อมกับคำถามว่าทำไม ทำไม และทำไม เรื่องที่เธอท้องคงเป็นเหตุผลที่ศรันภพพูดใส่หน้าเขาวันนั้นว่าคนที่จะต้องดิ้นตายคือเขา
"ร้ายนักนะตวงรัก คิดว่าผมจะยอมเหรอ" พูดกับตัวเองเมื่อภาพของตวงรักลอยเข้ามาในหัว ยิ่งตอนที่ผู้ชายคนนั้นแตะเนื้อต้องตัวเธอเขาก็โมโหมากขึ้นไปอีก
"เรียกทนายมาพบผมด่วน!" ต่อสายหาเลขาหน้าห้องให้เรียกทนายมาพบเพื่อหาทางแก้ไขเรื่องนี้ หย่ากันแล้วก็จริง แต่ตวงรักจงใจปิดบังเรื่องลูกกับเขา
"เราจะได้เห็นดีกัน ตวงรัก!" คิดได้ดังนั้นก็หยิบกุญแจรถแล้วขับออกไปจากบริษัท เป้าหมายคือบ้านของตวงรัก เขาต้องคุยเรื่องนี้กับเธอ เขาจะไม่ยอมให้เธอพรากลูกไปจากเขาเด็ดขาด
"คุณตวงคะ คุณรุจมาขอพบค่ะ" คำบอกเล่าของแอ๋วทำให้หัวใจของตวงรักเต้นคร่อมจังหวะ อนิรุจมาที่นี่จริง ๆ เขาจะมาเอาอะไรจากเธออีก
"ไล่ไปเลยพี่แอ๋ว!" ศรันภพสั่งคนใช้
"ไม่ต้องไปคุยกับมันพี่ตวงถ้ามันวุ่นวายไม่เลิก ฟ้องเลยพี่" ศรันภพบอกกับพี่สาว
"รุจคงมาเรื่องลูก เขารู้ว่าพี่ท้อง"
"รู้ก็ช่างมันสิพี่ พี่ไม่ต้องกลัวนะ เขานอกใจตอนที่
พี่ท้อง แค่เหตุผลนี้เหตุผลเดียวศาลก็เข้าข้างเราแล้ว เว้นเสียแต่พี่จะใจอ่อนให้มัน"
"ไม่มีทางตาม ความเจ็บปวดในวันนั้น ทำให้พี่รู้แล้วว่าควรใช้ชีวิตยังไง"
"พี่ขอไปคุยกับเขานะตาม เรื่องจะได้จบ"
"มาทำไมคะ" ตวงรักถามเมื่อมาเผชิญหน้ากับ
อนิรุจ
"ผมมาตกลงกับคุณเรื่องลูก" อนิรุจตอบคำถาม
"มีอะไรต้องตกลงกันคะ" ตวงรักถามพร้อมกับมองเขาด้วยสายตาว่างเปล่า
"ผมต้องมีสิทธิ์ในตัวลูกเพราะผมเป็นพ่อของแก"
"ที่มานี่ ภรรยาคุณรู้ไหมคะ ฉันว่าคุณเอาเวลาที่มาวุ่นวายกับฉัน ไปทำลูกของคุณดีกว่าค่ะ มีลูกกับเธอสักคนแล้วรักกันให้สุดหัวใจ ดีกว่ามาเรียกร้องสิทธิ์กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ฉันว่าภรรยาของคุณคงไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่คุณกำลังทำหรอกค่ะ"
"คุณจงใจปิดบังเรื่องลูกกับผม!"
"แล้วยังไงคะ ในเมื่อคุณเป็นคนขอหย่ากับฉันเอง แล้วจะมาเรียกร้องอะไร"
"แต่ผมไม่รู้ว่าคุณท้อง"
"ถ้ารู้ว่าฉันท้องคุณจะไม่หย่าเหรอคะ คุณพูดเรื่องหย่าทุกวัน หย่าคือการแยกทางกัน ฉันจะท้องหรือไม่ก็ไม่น่าจะมีปัญหานี่คะ"
"คุยกันดี ๆ เถอะตวง" อนิรุจสูดลมหายใจเข้าปอด ควบคุมอารมณ์ เพราะไม่อยากทะเลาะกับเธอ
"ตรงไหนคะที่ไม่ดี ฉันก็คุยดีและมีเหตุผลกับคุณนะคะ"
"ผมมาเพราะผมอยากช่วยคุณดูแลลูก"
"ไม่จำเป็นค่ะ ฉันคิดว่าฉันไม่เดือดร้อน ฉันดูแลลูกได้ ที่สำคัญคุณควรกลับไปปรึกษาเรื่องนี้กลับภรรยาคุณก่อนนะ ถามเธอหรือยัง ว่าเธออยากให้คุณมาช่วยฉันดูแลลูกหรือเปล่า คุณควรให้เกียรติเธอนะคะ เพราะเธอก็รักคุณมากเช่นกัน"
"ผมมาคุยกับคุณดี ๆ นะตวง มาหาทางออกเรื่องนี้ร่วมกัน"
"ไม่จำเป็นค่ะ เพราะฉันไม่อยากทำอะไรร่วมกับคุณอีกแล้ว"
"ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่องคงต้องคุยกันในศาลนะตวง"
อนิรุจขู่
"ช่างกล้านะคะ ก็เอาสิคะคุณฟ้องมาฉันฟ้องกลับ น่าสนุกดีออก ฉันว่าคุณเอาเวลากลับไปดูแลครอบครัวของคุณเถอะค่ะ แค่นี้นะคะ แล้วอย่ามาที่นี่อีก ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ พี่แอ๋วส่งแขก!"
"เชิญค่ะคุณ ฉันจะราดน้ำร้อนล้างเชื้อโรค" แอ๋วมาพร้อมน้ำร้อนหม้อใหญ่ ถ้าเดาไม่ผิดต้องเป็นฝีมือของ
ศรันภพแน่นอน
"ฝากไว้ก่อนเถอะ!"
"ฝากอีกแล้วเหรอคะคราวก่อนยังไม่มาเอาคืนเลย พี่แอ๋วไม่ใช่ธนาคารนะคะ ฝากเอาฝากเอา"
“ไม่ต้องเสียเวลาพูดแล้วครับพี่แอ๋ว ราดน้ำร้อนเลยครับเดี๋ยวเชื่อโรคแพร่กระจาย!" ศรันภพตะโกนบอกกับคนใช้ เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้พี่สาวได้ชุดใหญ่ ถึงจะไม่เห็นด้วยกับการกระทำของน้อง แต่ก็ไม่ห้าม คนอย่าง
อนิรุจต้องเจอศรันภพถึงจะเสมอกัน
