บทที่ 44 พระโอรสเถื่อน (๒) จบตอน

ณ ห้องโถงพิเศษในราชวังมรกต

หมดวาระของมึงแล้ว สุวรรณราพณ์

หายไป... จงหายไปซะ

เสียงก้องเป่าหูของสังวรีราพณ์ที่กลับมากอบกุมร่างกายของสุวรรณราพณ์อีกครายามเมื่อเขาอ่อนแอเพราะความรักดังขึ้นท่ามกลางห้องโอ่โถงที่มืดมิดร่วมหลายชั่วยาม ดวงจิตทมิฬนั้นค่อยๆ หลอมรวมเข้าสู่ร่างกายทุกอณู ไหลหลากเคลือบอวัยวะภายในทุ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ