บทที่ 47 ต่อให้มีมนตรากี่คาถา นางก็มิรัก (๑)

“สายพระเนตรของท่านดูออดอ้อนข้าเหลือเกิน ข้ามิบังอาจไปใช่หรือไม่ที่ไปท้าทายความปรารถนาอันแรงกล้าในนั้น” แค่สบดวงตาชายมากเล่ห์นั้นก็รู้แล้ว มันฉ่ำปรือไปด้วยความปรารถนาที่โหมกระหน่ำราวกับเพลิงกัลป์ ช่างแปลกใหม่ชวนให้คะนองอารมณ์ เพราะพระสนมเนตรเกล้ามิเคยสัมผัสได้ถึงสายตาที่เต็มไปด้วยราคะกระหายในตัวนางขน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ