บทที่ 155

มุมมองของแอล

นอกโรงหนัง ฉันมองมิราที่ยืนนิ่งราวกับรูปปั้น ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวด้วยความโกรธขณะที่พวกเราสามคน ทั้งแบรด โซเฟีย และฉัน เดินผ่านเธอไปโดยไม่แม้แต่จะชายตามอง

ฉันไม่สามารถบังคับตัวเองให้รับรู้การมีอยู่ของเธอได้ ในฐานะมนุษย์ที่ต้องเผชิญหน้ากับหญิงสาวมนุษย์หมาป่าที่พยายามจะปั่นหัวฉันทุกครั้งท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ