บทที่ 167

ดวงตาของฌอนเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น “รออยู่นี่นะ! เดี๋ยวผมเอาอะไรมาให้ดู!” เขาวิ่งพรวดเข้าไปในบ้านก่อนที่ฉันจะทันได้ห้าม

ฉันยืนตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น หัวใจเต้นรัว หน้าเหมือนกันอีกแล้วเหรอ? คนแรกก็ดาโกต้า ตอนนี้มาเป็นบรรพบุรุษคนไหนก็ไม่รู้อีก? นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย

ฌอนกลับออกมาในอีกไม่กี่อึ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ