บทที่ 21

มุมมองของแอลล์

ฉันถอนหายใจ รู้สึกได้ถึงสายตาทุกคู่ในห้องอาหารที่จับจ้องมา ความเงียบกะทันหันนั้นดังเสียจนหูอื้อ เสียงช้อนส้อมกระทบกันหยุดลงทุกชิ้น ทุกวงสนทนาเงียบกริบ สายตาหลายสิบจ้องทะลุแผ่นหลังของฉัน ฝ่ามือฉันเริ่มชื้นเหงื่อ

“ฉันไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรให้คุณฟัง คุณสโตน” ฉันพูด พยายามรักษาน้ำเสียง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ