บทที่ 211

ฉันจ้องมองแบรด ใจแป้วลงไปแล้วเมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของเขา “ลูคัส เรย์นเหรอคะ” ฉันทวนคำช้าๆ “ไม่ค่ะ ฉันไม่ค่อยรู้จักเขาเท่าไหร่ ฉันควรรู้จักเขาด้วยเหรอคะ”

แบรดนิ่งไปครู่หนึ่ง ดวงตาสีอำพันของเขาสำรวจใบหน้าฉันด้วยสายตาคมกริบแบบอัลฟ่าที่ทำให้ฉันรู้สึกราวกับว่าเขามองทะลุไปถึงจิตวิญญาณได้เสมอ แล้วเขาก็ถอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ