บทที่ 232

มุมมองของแอลล์

คาลิสต้าโผเข้าสู่อ้อมแขนของปีเตอร์

“ปีเตอร์!” เธอสะอื้น น้ำเสียงถูกดัดให้เจือความบอบช้ำและโล่งใจในระดับที่พอเหมาะพอเจาะ “โอ้ พระเจ้า ปีเตอร์ ฉันกลัวเหลือเกิน!”

แต่ขณะที่เธอกำลังสวมบทบาทของตัวเอง ฉันก็เห็นปีเตอร์สูดหายใจเฮือก ดวงตาสีอำพันของเขา ซึ่งคล้ายกับของคาลิสต้าแต่กลับอบอุ่นกว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ