บทที่ 233

มุมมองของแอลล์

ฉันจ้องมองปีเตอร์ รอคอยคำตอบที่เรารู้ดีว่าจะไม่มีวันได้ยิน

“ฉันเข้าใจแล้ว” ฉันพูดเบาๆ น้ำเสียงเฉียบเย็นราวกับน้ำแข็งที่กรีดผ่านอากาศในฤดูหนาว “แค่นี้ก็บอกทุกอย่างที่ฉันต้องรู้แล้ว”

“ฉันโทรหาแบรดแล้ว ฉันจะไป และจากนี้ไป ฉันหวังว่าเราจะรักษาระยะห่าง...ที่ปลอดภัย...ต่อกันและกันได้”

ด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ